Het is weer komkommertijd. De uitdrukking stamt al uit 1787. Het betekent dat er weinig nieuws is (maar wel komkommers). Het is de tijd van berichten over een geheimzinnige panter op de Veluwe. Of een mysterieuze krokodil nabij Vragender? Dit jaar is het anders. In de media nu veel boze mensen, zwarte mensen, witte mensen, demonstranten en protestanten. En natuurlijk… boze boeren! En dan zijn de rapen pas echt gaar. Er is veel onrust en boosheid.
Als kerk moeten we niet de illusie hebben de wereld even te veranderen. Maar wat we wél kunnen is ruimte geven aan een ander geluid. Een tegengeluid over de waarde van meeleven en oog en oor hebben voor elkaar. Waar mensen met respect en oprecht het gesprek zoeken komt er ruimte voor rust. Het is een beproefde Bijbelse benadering die we als Johanneskerk graag willen uitdragen. Geloof dat mensen bij elkaar brengt. Geloof als verkoeling voor oververhitte mensen. Rust van binnen, door de vrede van God.
Een bekend spreekwoord zegt: hoge bomen vangen veel wind. Op vakantie in Zeeland zag ik hiervan een variant: ‘kromme bomen vangen veel wind.’ Door de wind gaan de bomen er op den duur naar staan. Zo kan het ook het bij mensen gaan. Als je veel over je heen krijgt kun je er naar gaat staan of lopen: krom, gebukt. In zijn tijd zegt Jezus: ‘Kom bij mij als je moe bent, of gebukt gaat, dan zal ik je rust geven’. Die boodschap geven we in de kerk graag door. Oud nieuws. Maar daarom niet minder goed nieuws, in deze kromkommertijd!