Na het oranje debacle dat voetbal heet is geel het nieuwe oranje. De Tour de France is weer begonnen met alle dramatiek in én rond het peloton. Het zal je maar gebeuren: maanden van noeste trainingsarbeid en één valpartij betekent het einde voor alle ambities! Bijna dagelijks kunnen we getuige zijn van heroïsche inspanningen op de fiets. ‘Bijna’ dagelijks. Want in die loodzware Tour de France zitten altijd twee rustdagen om de renners op verhaal te laten komen.
Het is een mooi beeld voor het leven zelf. Beklimmingen, sprints, gevaarlijke afdalingen (en gevaarlijk mee rennende “supporters”!) eisen hun tol. Het leven als een tijdrit, waarin het soms zaak is goed te doseren om niet alle energie kwijt te raken. Altijd maar doorgaan houdt niemand vol. Dan is zo’n rustdag in de Tour een verademing! Zo’n rustdag is geen luxe maar hoort er bij. Goed om bij na te denken in deze komende vakantietijd! Het is belangrijk voor het leven.
Dát is niets nieuws. Nu wil ik zeker niet beweren dat kerken de wijsheid in pacht hebben (absoluut niet!). Maar stiekem vind ik het toch aardig dat het allereerste verhaal in de Bijbel (daar begint het mee), dáár ook iets over zegt. Dat verhaal (over de schepping van de aarde, door de ogen van toen) is geen wetenschappelijke uitleg maar geloofstaal. Vaak wordt er gezegd dat God de aarde in zes dagen schiep. Maar dat scheppingsverhaal houdt niet op na zes dagen. Ook op de zevende dag schiep God iets dat even onmisbaar is voor het leven: rust. Op de zevende dag schiep God de rust, om de tijd te nemen om in verwondering om je heen te kijken naar al het goede! Doe er je voordeel mee!