Nog voor de goedheiligman, Sinterklaas, het land had verlaten waren de drie wijzen uit het Oosten al volop in het land. Sterker nog: in dit rare jaar lijkt het er op dat die wijzen nooit zijn weggeweest. Alsof ik terecht ben gekomen in een stripverhaal van ‘Suske en Wiske en de drie dolende wijzen’. Dat zit zo. Na het feest van Drie koningen, op 6 januari, staat in het Bijbelse verhaal dat de Wijzen ‘langs een andere weg’ naar huis gaan.
Die gedachte heeft mij al het hele jaar achtervolgd. Na iedere corona persconferentie moest op allerlei terreinen de weg weer verlegd worden. Op scholen, in de horeca, in het maatschappelijk leven en ook in de activiteiten in en rond de kerk. Wat kan er doorgaan? Kerkdiensten mét kerkgangers, op 1,5 meter en reserveren, of alleen online? Bezoek bij mensen thuis, of in verzorgingshuizen: kan het, mét of zonder mondkapje?
Eerlijk gezegd slaat bij mij de coronamoeheid ook weleens toe. Steeds weer dat bord op je weg: ‘Wegomleiding’ en dan moet je zelf de juiste weg maar weer zien te vinden. Zeker nu we ons steeds minder thuis voelen in onze wereld blijven we als Johanneskerk op zoek naar alternatieve routes. Omdat we als kerk mensen een thuis willen bieden. Een plaats om tot rust te komen en tegelijk ook een plek voor ontmoeting (en soms kan dat tot mooie omwegen leiden).
In de week voor Kerst zetten we géén streep door onze Christmas Carols en de Kerstnachtviering. We gaan gewoon door langs andere wegen, zoals ooit… precies! Alsof de wijzen nooit zijn weggeweest. Mocht u mij één dezer dagen door het dorp zien dolen dan is dat niet ‘een vreemdeling zeker, die verdwaald is zeker’ maar iemand op zoek naar een weg om te gaan. Wie niet, eigenlijk? Ik wens iedereen veel inspiratie bij het zoeken naar wegen!