Vorige week: Dankdag, voor gewas en arbeid. Een erfenis uit lang vervlogen tijden? Of een mooi moment voor bezinning? Met alles wat er nu speelt, zoveel chaos, onrust, onvrede in binnen- en buitenland én een klimaat op hol, kun je je afvragen: waar zit de ruimte voor dankbaarheid?
Dat vind ik het mooie van de kerk en de Bijbel: het is altijd een mooie bron van inspiratie. Zoals bijv. bij de apostel Paulus. As het gaat om én problemen én toch dankbaar zijn mag je hem rustig een ervaringsdeskundige noemen. Hij vertelt niet over één of andere marmeren god, op een voetstuk, maar over een God die naast mensen staat en het goede wil. Wie kan dáár nu iets op tegen hebben? Maar er zijn altijd mensen (toen én nu!) die ergens beter van worden en Paulus zit hen in de weg. Het gevolg: Paulus zit in de gevangenis. Maar ondanks dát is hij toch dankbaar, voor alle goeds dat hij ziet gebeuren. Paulus kijkt met andere ogen naar wat van waarde is.
Een mooie spiegel: Wat is voor ons van waarde? Misschien is de sleutel tot dankbaarheid wel: het verschil tussen welvaart en welzijn. Welvaart is plussen en minnen, is credit en debet, is berekenend. Welzijn gaat om andere waarden: om liefde, genegenheid, menselijkheid, vertrouwen, vergeving, er mogen zijn. Dan ga je anders naar de wereld kijken. Dat is iets dat we als Johanneskerk graag doorgeven. En Paulus? Die bidt voor de mensen: om liefde, om inzicht, en fijnzinnigheid om te onderscheiden waar het op aan komt. Dát wens ik iedereen van harte toe. Vooral wat meer fijzinnigheid! Zou dat de wereld niet mooier maken?