Maandag was het ‘Drie Koningen’, het feest van de drie wijzen uit het Oosten, al staat nergens dat het er drie waren. Maar ja, die drie geschenken, hè! (‘Goud, wierook en mirre’, en dat staat er wel) Dan zullen er ook wel drie wijzen geweest zijn. Op klassieke afbeeldingen vertegenwoordigen ze de drie toen bekende continenten: Europa (Melchior), Azië (Caspar) en Afrika (Baltasar). Drie koningen die ook drie leeftijden (oud, middelbaar – en jong) vertegenwoordigen.
Dat was het beeld toen, in de vroege kerkgeschiedenis. Hoe zou dat nu zijn, als wij het plaatje nu zouden inkleuren? Komt er een vierde koning bij? Uit Amerika? Natuurlijk zou er minimaal één koningin bij moeten zijn. En voor wat meer diversiteit een dragqueen? Vier koningen: Caspar, Melchia, Baltaseria en… Donald? Of ga ik nu te ver?
Laten we het maar houden bij de klassieke drie. Daar zit een mooie symboliek in. Iedereen (waar je kribbe/wieg ook gestaan heeft) en hoe oud of jong je ook bent is bij dat unieke kind (bij God) welkom. Dat proberen we ook als Johanneskerk uit te stralen. Op heel verschillende manieren! Alleen al deze maand is er een stiltewandeling (18 januari). We pakken weer flink uit met onze jaarlijkse Top2000-dienst (26 januari). En Nederlandse bekendste kunstdetective, Arthur Brand, neemt ons mee in de wereld van de religieuze kunst (30 januari).
En om nog even in de voetsporen van de Bijbelse wijzen te blijven: die wijzen gaan ná de ontmoeting met Jezus langs een andere weg de toekomst in. Is dát niet wat we anno 2025 nodig hebben: andere wegen?