Een voor mij geliefd motto is: ‘hoofd omhoog, hart naar boven’. Het komt uit een gezang van Jodocus van Lodenstein, uit de 17e eeuw. Als mens moet je niet gebukt door het leven gaan. Onlangs was ik aan het klussen (laminaat leggen) en bracht ik dit motto onverhoeds in praktijk. Het gevolg een daverende kopstoot tegen een dwarsbalk. Het lied dat bij mij toen opkwam zal ik hier niet publiceren. Maar het bracht mij wel weer de volgende levensles te binnen:
‘Iemand (dat is de naam van onze hoofdpersoon) was altijd druk in de weer. Even dit, even dat. Op een dag liep Iemand, een en al oog voor de mobiele telefoon, door de stad toen deze plotseling heel hard het hoofd stootte. Verbaasd keek Iemand op: de weg werd versperd door een levensgrote letter L. Snel pakte Iemand het gevallen mobieltje op en wilde verder lopen toen de letter L begon te spreken.
“Hé, wacht! Je bent wat vergeten!” zei de letter L. “volgens mij ben je mij kwijt: de letter L. Het is bij jou altijd maar even dit, even dat… altijd maar even. Stop nu eens met dat eeuwige ‘even’ en ga eens Leven. Vergeet niet te Leven! Vergeet mij niet, de letter ‘L’.” Iemand knipperde even met zijn ogen en de L was weer verdwenen. Was het een droom? Maar de buil aan het hoofd leek een ander verhaal te willen vertellen…’
‘Even’ wat stof tot nadenken, voor iedereen die zijn/haar hoofd ook wel eens stoot. In de Johanneskerk vinden we het belangrijk om even de tijd te nemen om aan het nadenken gezet te worden. Bovendien: Geloof, Liefde en Leven; ze kunnen allemaal niet zonder L.