Nee, ik heb het nu even niet over het in de media veelvuldig besproken lesproject op basisscholen. Nee, ik (en velen met mij) krijg er de kriebels van dat het nog steeds maar niet echt lente wil worden. De kriebels krijg ik ervan, van dat wisselvallige weer. Buien, afgewisseld met regen en dan nog een flinke verkillende bries erover. Bah! In de Johanneskerk hebben we op opgewekte wijze Pasen gevierd, incl. Paasgrap. (de dienst is zoals alle kerkdiensten terug te kijken kerkdienstgemist.nl). Daarna hebben we traditiegetrouw de bloemetjes buitengezet. Letterlijk! Het met lentebloemen versierde kruis hebben we in het zonnetje gezet. Helaas ging daar al snel een plens regen overheen. Om kriebelig van te worden. Maar het doet niets af aan de betekenis van het Paasfeest, dat meer is dan alleen een lentefeest.
Pasen is het feest van opstanding, vergeving en een nieuw begin. Dát kunnen we allemaal wel eens gebruiken. Het christelijk geloof is veel méér dan een verhaal van ooit, uit een dik boek. Het gaat om het leven hier en nu; dat we na tegenslagen mogen opstaan. Als Johanneskerk proberen we daar handen en voeten aan te geven. Als buiten het zonnetje weifelachtig blijft kunnen we toch proberen wat zon in het leven van mensen te brengen, toch? Ik blijf, hoe dan ook, de zonnige zijde zoeken. Zoals aanstaande zaterdag met een prachtige stiltewandeling door de mooie natuur. Iedereen is van harte welkom! Meer informatie op onze website: pkn-lichtenvoorde.nl Of bezoek onze facebookpagina. Als dan de komende week (i.p.v. de regenmeter) de thermometer de 20 aantikt? Dan begint het toch wel weer te kriebelen. Met de woorden van de heren van Kooten en de Bie: ‘Mozeskriebel!’ En Mozes? Die had toch ook wat te maken met Pasen? En daarmee is de cirkel weer rond.