De komende week, op 4 en 5 mei, staan we stil bij vrijheid: een groot en kwetsbaar goed. En om direct een misverstand uit de wereld te helpen. Er zijn mensen die met veel misbaar en onvrede in de media luidkeels roepen om onvoorwaardelijke vrijheid. Iedereen moet kunnen doen wat deze wil! Toch? Nee, dus. In mijn opleiding theologie heb ik les gehad van rabbijn Yehuda Aschkenazy, een enorm liefhebbende man (ondanks alles wat hij had meegemaakt: als enige van zijn familie had hij de verschrikkingen van de gaskamers overleefd). Het Joodse geloof leeft van de boodschap van bevrijding uit de slavernij en onderdrukking in Egypte. Het is een levend verhaal geworden over een God die mensen wil helpen vrij te worden van welke slavernij (of verslaving) dan ook. Geloof kan mensen kracht geven en hoop om het kwade te overwinnen, of een plaats te geven.
Yehuda Aschkenazy maakte ons duidelijk dat bevrijding slechts stap 1 is van vrijheid: je bent vrij van… Maar stap 2 is niet minder belangrijk: vrij zijn tot… Je moet wel iets met die vrijheid doen! Dat is geen onvoorwaardelijke vrijheid: namelijk geen vrijheid ten koste van een ander. Stof tot nadenken, lijkt mij! Dat is ook wat voor mij de kerk van waarde maakt. Een plaats waar je aan het nadenken gezet kunt worden. Dat is niet meer die kerk van vroeger, die je precies vertelde wat je wel/niet moest geloven (of waar je wel/niet je boodschappen moest doen!). Daarvan zijn we bevrijdt!