Wat een voorrecht is het om te wonen in onze mooie Achterhoek. Nu allerlei sociale activiteiten niet mogelijk zijn is het een heel groot goed er op uit te kunnen trekken. Want eenmaal in het buitengebied is 1,5 meter afstand houden geen enkel probleem. De natuur is op z’n paasbest. En wat zie je dan volop bloeien? De Pinksterbloem (Cardamine Pratensis). Teer en kwetsbaar geef deze met zachte tinten kleur aan velden en waterlopen.
Al noemen we het de Pinksterbloem, wie er oog voor heeft zal ze ook met Pasen al zien bloeien: de van Pasen-tot-Pinksterenbloem. Met Pasen steken ze voorzichtig hun tere hoofdjes boven het maaiveld om rond Pinksteren volop tot bloei te komen. Als predikant zie ik er een mooie gelijkenis in voor het leven en het geloof. Een bescheiden start (klein en teer) om daarna kleur te krijgen (al blijft het kwetsbaar). En dat zonder schreeuwerig te worden.
In de huidige tijd beseffen we hoe teer en kwetsbaar het leven is. Sommigen hebben door de jaren heen afscheid genomen van het geloof. Anderen putten er juist in moeilijke tijden troost en bemoediging uit. Zelf kijk ik met verwondering naar zoiets eenvoudigs als de pinksterbloem. Wat je maar eenvoudig noemt! Het geeft mij het vertrouwen dat het leven een wonder is en dat het leven gevierd mag worden, onder het motto: Ere die ere toekomt.
Als Johanneskerk voelen we ons verwant met die Pinksterbloem. Als kerk(je) zijn we misschien klein en kwetsbaar maar we hopen door alles heen toch kleur te geven aan het leven en geloof zichtbaar te maken. We doen dat met genoegen, met in gedachten die frêle pinksterbloem. Van de pinksterbloem, Cardamine Pratensis naar Soli Deo Gloria, alleen aan God de eer! Het ga je goed!