Sinds enige tijd gaat de Johanneskerk tijdloos door het leven. De wijzers en het uurwerk in de kerktoren waren aan een grote opknapbeurt toe. Binnenkort hopen we dan weer ‘bij de tijd’ te zijn, met een bemoedigend geluid in kerkdiensten en op andere momenten, in woord en daad. Zoeken naar licht en verwijzen naar een boodschap van hoop: van een God die mensen draagkracht wil geven en opstandingskracht (Pasen!).
Maar dat tijdelijke ‘tijdloze’ beeld van een kerktoren met ontbrekende wijzers past eigenlijk wel goed bij deze tijd. November is een gedenkwaardige maand. Zowel in de RK traditie van ‘Allerzielen’, als de protestantse variant ‘Eeuwigheidszondag’ (aanstaande zondag), worden we een moment stil om stil te staan bij dierbaren van wie we afscheid moesten nemen. De tijd staat dan even stil en we nemen de tijd om te gedenken. Het doet goed om de namen te horen en een licht aan te steken, of om mensen in de stilte van ons eigen hart te gedenken. Voor mij als voorganger is het ieder jaar een gedenkwaardige dienst.
Zo sluiten we in de protestantse kerk een voor iedereen bewogen jaar af. De week er op slaan we met de adventstijd de weg in naar Kerst, als een nieuw begin van God. Juist als de dagen kort zijn en het soms maar niet licht lijkt te worden kijken we vooruit naar een licht dat in de wereld kwam; klein en hulpeloos als een kind. Grote veranderingen beginnen klein! Op een zelfde manier kunnen ook wij met kleine dingen van grote betekenis zijn voor anderen en elkaar. Misschien een mooi moment om mensen een hart onder de riem te steken. Gelukkig zijn aandacht en liefde nog altijd gratis en… tijdloos!