De laatste spannende week is ingegaan. Het altijd indrukwekkende Lichtenvoordse bloemencorso komt nu snel dichterbij. Een race tegen de klok. In allerlei tenten en hallen wordt volop gezweet en geploeterd. Het plakken van het papier-maché als onderlaag zit er (bijna?) op. Plukkers zijn op de plukvelden druk in de weer. En dan kan de monsterklus van het plakken (of spijkeren) van de bloemen beginnen. Zondag zien we het resultaat. Nu maar hopen dat alles soepel verloopt. Maar wat het eindresultaat (en de evt. klassering) ook is: wat is er weer enorm veel werk verzet door al die corsogroepen en andere vrijwilligers. Daarom: driewerf hulde!
Ook in de Bijbel wordt met lovende woorden en verwondering gesproken over de pracht van de bloemen. Zo’n corsogroep is een prachtige inspiratiebron voor de maatschappij waarin we leven (en voor kerken!). Een prima voorbeeld voor wat er kan als mensen samen aan de slag gaan om iets moois tot stand te brengen. Iedereen kan meedoen, een ieder met eigen capaciteiten. Samen werken aan een kleurrijk geheel. Onder het bouwen wordt er gelachen, maar is er ook ruimte voor lief en leed. Misschien zou de (inter)nationale politiek er eens een kijkje moeten nemen, dan zag de wereld er vast kleurrijker uit! Zeg het met bloemen!
Als Johanneskerk proberen we in ieder geval ons steentje bij te dragen. Niet met een eigen corso-wagen (alhoewel we met veel plezier hebben meegedaan aan de kunstobjectenroute!) maar wel door het hele jaar een positief geluid te laten horen (zoals zondag in onze corso kerkdienst): om samen te werken aan een mooie kleurrijke wereld. Het geloof is daarbij voor ons een bron van bemoediging bij bijv. tegenslagen. Dat mag het voor iedereen zijn.