Een maand geleden heb ik meegedaan aan een actie voor het goede doel: een 24 uurs skeelerwedstrijd met een team voor Kika (kinderen met kanker). Nu met de corona versoepelingen er weer meer mogelijk is komt op allerlei terreinen de vraag op: hoe nu verder? Hoe kun je nu op een goede manier de toekomst inrollen? Het antwoord kwam ik tegen bij die skeelermarathon in Biddinghuizen. Hier deden mensen van allerlei leeftijden mee en heel verschillend in ervaring en techniek. Van gelouterde profs (én kinderen met een geweldige techniek!) tot liefhebbers in de categorie krabbelaars. Wat ook opviel is dat als de vermoeidheid toeslaat de techniek vaak minder wordt, terwijl je er juist dan baat bij hebt.
Het bijzondere bij de skeelerbeweging (en schaatsen) is dat je om vooruit te komen je juist niet recht naar achteren moet afzetten. Dan wordt het krabbelen. Uitsluitend naar achteren afzetten (of je afzetten tegen het verleden) werkt niet echt goed om vooruit te komen. Om vooruit te komen moet je zijwaarts afzetten om effectief vooruit te komen! En als alles wat moeilijker gaat is het goed om de slag daar op aan te passen; niet te lange slagen (kleine stapjes, dus). Zijwaarts afzetten is bewegen vanuit wat achter je ligt maar wel vanuit het heden, met de blik naar voren gericht! Dat wens ik iedereen van harte toe, om in het leven de juiste slag te vinden!
Ik vind het een mooi beeld voor het leven én het geloof. Als Johanneskerk proberen we in ieder geval vanuit de traditie (het verleden) in het heden de juiste afzet te vinden om geen statische kerk te zijn maar een kerk te zijn waar ‘schwung’ in zit. Het mag toch best een beetje zwieren?!