Zaterdagmiddag. De mist trekt op en het zonnetje breekt door. Tijd voor een wandeling in onze rustieke Achterhoek. Rustiek? Al snel wordt de rust ruw verbroken door het geluid van een bladblazer. Het erf, de straat, de tuin? Het moet er natuurlijk wel een beetje opgeruimd bijliggen. Zelf natuurorganisaties doen eraan mee om paden in bossen bladvrij te houden. Het past in het beeld van een wereld waar mensen soms heel erg hun best doen om hun straatje schoon te vegen.
Het deed mij denken aan de zoveelste ophef in omroepland. Het is een uitdrukking in onze taal: ‘hoge bomen vangen veel wind’. Als hoge bomen omvallen (ga maar eens de bossen in!) dan gaat er heel veel mee. Aarde wordt opengescheurd. Oude wortels worden verbroken. Blad stuift alle kanten op. Dát is het moment waarop je mensen, in talkshows en reacties, druk bezig ziet ‘hun straatje schoon te vegen’. Het enige blad dat er beter van wordt, van al die ‘bladblazers’, is het dagblad: voorpaginanieuws!
Het aardige is dat we in de Johanneskerk, op weg naar Kerst, het net hebben over de stamboom van Jezus. Ook hier zijn er hoge bomen, die veel wind vangen. Zoals koning David. Ook hij probeert bij een misstap zijn straatje schoon te vegen. Maar daar komt hij niet mee weg. Pas als hij zijn fouten erkent en zijn leven betert is er ruimte voor toekomst. Dát past in de stamboom van Jezus. Het Kind van Kerst kwam niet in de wereld om zijn eigen straatje schoon te vegen maar ons straatje. ‘Vergeving’, noemen we dat in kerkelijk taal. Dan mag je een blad omslaan en beginnen met een ongeschreven blad. Die boodschap geven we graag door.