Het is dissen maond dialectmaond. Daorumme disse kere dit stuksken in het Nedersaksisch dialect. Dat hef niks te maken met folklore, of ow afzetten teggen het ‘grote boze westen’. Veur völle leu is het Achterhooks de moderspraoke. Het is de taal waor i’j met opgreuien, leefde kreggen, etreust worden, of ne afjacht kreggen (a-j het daornaor emaakt hadden). Heel wat leu könt zich dan ok het beste uutern in de taal waor ze met groot ebracht bunt. Daorumme is het good maatschappelijk meer oge te kriegen veur de waerde van de streekstaal. Zoas in de zorg.
Ok in de Johanneskarke do-w daor geerne an met. Met verleden waeke ne karkdeenst ovver ‘heilige huuskes’ (terug te kieken op kerkdienstgemist.nl, bi’j PKN Lichtenvoorde). En op 21 maert, 20.00 uur, mag ik ne veurdracht gevven ovver ‘geloof in de eigen taal’ (zet maor vast in de agenda!) Van muziek in de streektaal, töt het vertalen van de Biebel en leeder in het Achterhooks.
Maor dialect zelf is gin ‘heilig huusken’, gin motten. Waor het um geet is dat karken de taal van de leu sprekt, in welken taal dan ok. Alleen dan kö-j naost de leu staon, met ne boodschap van ne God den kortbi’j de leu wil staon (zoas Jezus dat dee).
Wetenschappelijk is bekend dat tweetaligheid in de opvoeding een veurdeel is. Zunde dat dát vake is blieven liggen. Zol dat neet mooi waen: meer tweetaligheid en minder leu dee met twee monden sprekt? As Johanneskark hoppe wi’j ne plaatse te wezzen (een bescheiden heilig huusken) waor leu mekare leert verstaon. Iedern woensdag en zondagmorgen steet de deur lös. Kom maor achterumme! Dat do-w zelf ok!