Jarenlang heb ik een vaste routekaart op weg naar Kerst en de jaarwisseling, een soort bingokaart. Is de Kerstboom in de kerk al opgebouwd? Check! Naar de Weihnachtmarkt in Bocholt. Check! Overleg met onze kerkmusici. Naar een groot tuincentrum. Diverse kerstvieringen met ouderen. Christmas carols in de Johanneskerk. Check, check, check! Als laatste punt op mijn kaart: de kerkdienst op oudejaarsavond, 19.30 uur, in de Johanneskerk. ‘Bingo!’, het jaar is weer ten einde. Op naar een nieuw jaar: ’Gelukkig nieuwjaar!’
Het afgelopen jaar liep alles anders en willen we allemaal graag een streep zetten door 2020. Maar onbevangen het nieuwe jaar in? Juist dit jaar, op het keerpunt van de tijd, komen bij mij de woorden boven die steevast bij de oudejaars kerkdienst terug keren. Woorden van Psalm 90: ‘Heer, u bent ons een toevlucht geweest van geslacht op geslacht’. Het is een gebed; een uitspraak van vertrouwen, dat dwars door alle tijden heen God zijn wereld niet loslaat.
Als dominee maak je in bezoeken bij mensen van heel dichtbij mee hoe men, in lief en leed, draagkracht vind in het geloof. Geloof als troost, als bemoediging, als houvast. Het zijn momenten om stil van te worden. Letterlijk en figuurlijk. Samen. Geloof is niet het onderschrijven van allerlei zwaarwichtige geloofswaarheden. Het is naast elkaar gaan staan. Elkaar dragen en draagkracht vinden in een kracht die het alledaagse overstijgt. Dáár klopt het hart van de kerk.
Als we een nieuw jaar ingaan mag ook dát het uitgangspunt zijn. Als Johanneskerk proberen we in 2021 een kerk te zijn die betekenis heeft en geeft. Op hoop van zegen! Met de slotwoorden van Psalm 90: ‘Laat ons uw genade zien, Heer, onze God. Bevestig het werk van onze handen, het werk van onze handen, bevestig dat’. Vrede en alle goeds!